Mark van Bommel maakte vorig jaar zomer meteen naam als coach van PSV en was maandenlang een bewierookt trainer. Na de winterstop kwam de kentering, die zich nog altijd geen halt heeft toegeroepen.
De jonge trainer veroverde met zijn frisse en directe aanpak de harten van de PSV fans en won 13 competitiewedstrijden op rij. Het kind van de club Ibrahim Afellay werd binnen gehaald en de serie aan overwinningen en een redelijke (qua spel) Champions League campagne, deden de rest. De prestaties van Cocu waren niet vergeten maar het gros van de PSV fans noemde het spel van PSV een verademing en de trainerswissel werd alom goed ontvangen. Ruim een jaar later is de tendens aardig gekeerd.
PSV kwam in de eerste verloren wedstrijd in de Kuip nog redelijk voor de dag wat de tweede helft aanging, maar juist in de wedstrijd waarin de eerste nederlaag een feit werd, was de eigenwijs en eigengereid van Mark van Bommel goed waarneembaar. Juist die eigenwijsheid en eigengereidheid is een jaar later onderwerp van gesprek geworden onder de PSV achterban.
Toevalligerwijs schrijft Bert van Marwijk vandaag in een column in de Telegraaf over de typische Nederlandse voetballer. Van Marwijk noemt de Nederlandse voetbalprofessional ‘eigenwijs’ maar hoe zit dat met de Nederlandse trainer? Schoonzoon Mark van Bommel geldt inmiddels als een eigenwijs tot zeer eigenwijs voetbaltrainer. Of zijn het de nukken en streken van een beginnend trainer? Feit is dat Mark van Bommel inmiddels flink wat weerstand oproept bij de PSV achterban.
De coach dacht vorig jaar rond deze periode een soort nieuw wiel te hebben uitgevonden en wilde met Luuk de Jong op tien in de Kuip de in de eerste helft opgelopen 2-0 achterstand herstellen. PSV werd de eerste helft in Rotterdam weggespeeld en ondermeer slap optreden van Gaston Pereiro en natuurlijk Jeroen Zoet deden de rest. Pereiro verzoop op het middenveld in de regenachtige en kolkende Kuip en had al na 30 minuten naar de kant gehaald moeten worden. Luuk de Jong werd later in het seizoen vaker op tien gezet en hoewel dit enkele keren nog redelijk uitpakte, was voor een ieder duidelijk dat het een brevet van onvermogen én eigenwijsheid was om Luuk de Jong op 10 te posteren.
Het is zomaar een voorbeeld van een stukje onervarenheid van een beginnende trainer in combinatie met een flinke dosis eigenwijsheid die deze besluiten van Mark van Bommel tot gevolg hadden. De automatische vraag is dan als vanzelf: krijgt de coach van PSV voldoende weerstand vanuit zijn groep assistenten of zijn dit volwaardige ja-knikkers? Hoe staat Bert van Marwijk hier als klankbord in en wat is de echte rol van Bert van Marwijk bij PSV? Wie weerspreekt Mark van Bommel als het gaat over tactiek?
Het benoemen van Pablo Rosario tot aanvoerder is naar nu gebleken een fout, maar feitelijk al op voorhand een beslissing met vraagtekens geweest. Er is immers een situatie van een reserve aanvoerder die worstelt met zijn spel, zijn rol als aanvoerder in het veld en worstelt met zijn rol als spreekbuis na afloop van wedstrijden. Die reserve aanvoerder mist vrijwel geen wedstrijdminuten maar geeft ook aan niet te kunnen wachten op het aanvoerderschap van Ibrahim Afellay. De eigenlijke aanvoerder is alleen niet fit genoeg om wedstrijden te kunnen spelen en heeft momenteel een rookgordijn om zich heen hangen wat zijn positie binnen het elftal is en gaat worden.
Voor de winterstop was de coach vasthoudend in zijn opstellingen maar na de winterstop maakte Mark van Bommel er bijna een spreekwoordelijke rommel van wat het geschuif met spelers en opstellingen aangaat. Met als klap op de vuurpijl de laffe speelstijl in de Arena, waar oogappeltje Sadilek ineens basisspeler was en met Hendrix en Rosario het zeer verdedigende middenveld vormde. PSV had nota bene een voorsprong van 5 punten op de concurrent, die letterlijk en figuurlijk de genadeklap gegeven had kunnen worden.
Van Bommel kopieerde hiermee geheel eigenwijs het strijdplan van voorganger Cocu, die het een jaar daarvoor nog bonter maakte door met een voorsprong van 10 punten met vijf centrale verdedigers in de uitwedstrijd in de Arena wist te beginnen. Mark van Bommel wist dus hoe het niet moest, kreeg een herkansing en deed het toch op dezelfde manier als voorganger Cocu. De eigenwijsheid van de beginnende coach zorgde ervoor dat PSV voor de tweede keer op rij voor schut stond in het hol van de leeuw in plaats van aan 45000 Ajax fans te laten zien dat de jacht op de titel toch echt door PSV gewonnen zou gaan worden.
Het wordt Mark van Bommel, los van blessures, ook kwalijk genomen te blijven vasthouden aan Steven Bergwijn op 10 maar ook het plots slachtofferen van Derrick Luckassen getuigt niet van een goede, stabiele aanpak. Nu de resultaten flink tegenvallen zwellen de kritieken op van Bommel aan. Een wisseling van de wacht wat de positie van Mark van Bommel aangaat, is geen optie en ook geen oplossing. Mark van Bommel geldt nog steeds als getalenteerde trainer van wie we nog veel gaan horen. Maar sturing en coaching lijkt in het tweede jaar van Mark van Bommel bij PSV meer dan eens noodzakelijk. PSV is er niet de club naar rigoureus in te grijpen en de trainer uit zijn functie te ontheven midden in een seizoen wat nog niet verloren is, maar een pas op de plaats maken is een beslissing die niet onlogisch zou zijn en alleen maar goed kan uitpakken. PSV heeft namelijk eerder met dit bijltje gehakt afgelopen 9 seizoenen.
In dat kader zou een welhaast traditioneel telefoontje naar Guus Hiddink voor een informele rol rond Mark van Bommel, een meer dan goede uitkomst kunnen zijn. Bovenstaande feiten rond beslissingen van Mark van Bommel zouden onder het toeziend oog van Guus Hiddink niet gemaakt worden. Of in ieder geval genuanceerd worden zodat de uitwerkingen minder negatief zullen uitpakken als afgelopen kalenderjaar het geval was.
De ervaren voetbalman en oer-PSV’er geldt als icoon van de club en weet de club als geen ander te presenteren en te behoeden voor valkuilen. Hiddink was eerder al de helpende hand van Fred Rutten toen diens periode bij PSV niet tot volle wasdom dreigde te komen. Hiddink stond Rutten als klankbord op de achtergrond bij en de resultaten werden weer stabieler.
Ook Phillip Cocu zocht als beginnend trainer de helpende hand van Guus Hiddink. PSV zat in het najaar van 2013 in een ongekend slechte fase en kreeg klap op klap te verwerken. Hiddink werd gepolst, stond zo nu en dan aan de rand van het trainingsveld, gaf tips en sprak met spelers. Gevolg: Cocu kreeg een zwalkend PSV weer op de rit, won ineens 8 wedstrijden op rij en werd een jaar later landskampioen. Wie tekent er als PSV fan niet voor een nieuw en zelfde scenario?
