‘Je kunt niet per ongeluk kampioen worden’, is de kop van de column die Ronald Waterreus in VI schrijft. Waterreus is kritisch op alle fans die scheidsrechters veroordelen op hun fouten en op PSV fans in het bijzonder.
De Amstel Gold Race was bezig, een evenement waar ik als wielerfan altijd naar uitkijk. Maar nu zat ik, toen de koers nog lang en breed aan de gang was, zelf op de fiets. Op weg naar mijn Eindhovense stamkroeg. PSV-sjaaltje om de nek, het hart bonkend van vreugde. Ik had FC Utrecht zojuist de 0-2 zien maken tegen Ajax. Daar moest op geproost worden, vond ik. Op het kampioenschap dat ‘ons’ nu bijna niet meer kon ontgaan. Althans, dat dacht ik, vorige week zondag. Totdat ik mijn café in wandelde en, amper binnen, scheidsrechter Danny Makkelie naar de strafschopstip zag wijzen. Toen werd ik meteen weer uit mijn droom geholpen. Van pure woede heb ik mijn biertje (van Amsterdams brouwsel) door de spoelbak laten lopen, één keer hard hi-ha-hondenlul geroepen en ben vervolgens direct naar huis gegaan. Je weet het gewoon: Ajax moet kampioen van Nederland worden. En daarbij krijgen ze alle hulp. Van de KNVB, van de scheidsrechters, van iedereen. Dat zag je een paar dagen later toch wel in Heerenveen? Kregen ze weer een onterechte pingel. En nog lachen ook hè, die Serdar Gözübüyük, met zijn Ajax-hoofd. Die zal komende zomer wel gratis mogen komen logeren in de stacaravan van Frank de Boer. Echt, het is een grof schandaal, de wijze waarop Ajax naar de titel wordt geloodst.
Even voor de helderheid: bovenstaande schrijf ik met een vette knipoog. Want veel meer nog dan aan die – inderdaad – makkelijk gegeven strafschoppen voor Ajax, heb ik me gestoord aan de selectieve verontwaardiging die er door ontstond. Veel PSV-fans redeneren dus écht zoals ik hierboven schetste. Er was er zelfs één bij die aangifte deed tegen Makkelie. Dan ben je toch niet wijs? Wat ik desondanks het opvallendst vond: dat het zo typische Eindhovense calimerogedrag een landelijk karakter kreeg. Journalisten, critici en andere mannen met een meninkje: iedereen was het er wel over eens dat zich een ramp had voltrokken in de Eredivisie. Volgens Willem van Hanegem moest Makkelie zijn fluit zelfs maar helemaal inleveren, gemene valsspeler dat ie-was! Willem voelde al de hele wedstrijd aan dat Makkelie Ajax zou gaan helpen, schreef hij in het AD…
Ja, sorry hoor. Dat vind ik dus echt een soort van populisme waar je mee uit moet kijken. Als mensen in complotten gaan denken, haak ik af. Noem me naïef. Maar ik geloof dat er geen scheidsrechter is die redeneert: zo, ik ga vandaag Ajax lekker een cadeautje geven.
Het waren arbitrale fouten. Ja. Met name die eerste pingel. Zoals u en ik misschien ook wel eens een vergissing begaan. En daarmee kom ik meteen op mijn punt: scheidsrechters moeten nu eindelijk eens echt hulp krijgen van een videosysteem. Dan voorkom je dat zo’n bal op de stip wordt gelegd tijdens Ajax-FC Utrecht. En twee: de regel over hands in het strafschopgebied moet op de schop. Want wanneer laat een speler de bal nu opzettelijk tegen zijn hand komen en wanneer niet? Dat valt in heel veel gevallen domweg niet vast te stellen. Ik had sterk de indruk dat die jongen van SC Heerenveen de bal per ongeluk tegen zijn arm kreeg. Maar een Ajax-speler zal natuurlijk het tegendeel beweren. Daarom pleit ik voor de volgende spelregelwijziging: bij élke bal die een speler binnen ‘de zestien’ tegen zijn hand of arm krijgt, moet de scheidsrechter een penalty geven. Dan ben je meteen van al het gedonder af.
Ik las in VI dat Makkelie na die wedstrijd in De Arena zoiets zei van: ‘Nu krijg ik het verwijt dat ik in een Ajax-pyjama slaap, terwijl ik er laatst nog van beticht werd setjes met een Feyenoord- en PSV-logo te hebben.’ Vond ik een mooie, menselijke reactie. En gelijk heeft hij. Elke nuance is weggewaagd in de discussie over scheidsrechters. Terwijl het zo simpel is: zolang er niets aan de regels wordt veranderd, maken die mensen net zo veel fouten als een willekeurige voetballer. Passend bij het regelmatigheidscriterium dat de Eredivisie in zich heeft. En dat houdt in: over 34 duels is elke club even vaak bevoor- als benadeeld. Je kunt niet per ongeluk kampioen worden.
Dus als Ajax over twee wedstrijden met die schaal staat, prima. Dan is die club terecht de beste van Nederland. En mocht het toch nog PSV worden, misschien zelfs wel na een scheidsrechterlijke tegenvaller voor Ajax tegen FC Twente of De Graafschap? Dan hef ik in mijn stamkroeg alsnog blij het glas. Een fluitje.
