Zeven maanden lang hetzelfde voor Ricardo Pepi: 'Een bijzondere tijd'

Dit seizoen zou voor Ricardo Pepi het seizoen van zijn grote doorbraak moeten gaan worden. Anders gezegd moet Ricardo Pepi dit seizoen eigenlijk gewoon topscorer van de Eredivisie worden.

Om middels die titel voor zijn land aan het wereldkampioenschap voetbal in de Verenigde Staten, Mexico & Canada naar het toernooi in zijn thuisland af te reizen. In principe heeft Pepi zijn grote doorbraak al beleefd bij PSV want als reservespits, tweede spits dan wel als invaller een dusdanig aantal doelpunten te maken is niet iedere spits gegeven.

Een flinke blessure gooide roet in het eten maar die periode ligt achter hem. Het was zwaar, erg zwaar. Dat laat de spits weten in gesprek met ESPN. Er is echter één wedstrijd waar Pepi in het bijzonder naar uitkijkt. Liverpool-uit op Anfield. Niet vanwege het stadion of de entourage maar omwille van het feit dat Pepi juist tegen Liverpool geblesseerd raakte dit kalenderjaar.

Zijn verhaal is bekend. De Amerikaanse spits was lange tijd uitgeschakeld met een zware knieblessure, waar hij grotendeels in Amerika van herstelde. In die tijd kon Pepi niet veel anders dan SpongeBob kijken.

In gesprek met ESPN krijgt Pepi de vraag wat hij zoal deed tijdens zijn lange periode van revalideren. In januari , tegen Liverpool, liep hij de knieblessure op, waarna zijn seizoen erop zat. "Ik kon zes tot zeven weken niet lopen, dus ik lag alleen maar in bed of op de bank, waar ik tv keek of plezier maakte met mijn moeder", zegt de spits van PSV. "Meer dan dat kon ik niet doen."

Wat Pepi dan voornamelijk keek? "SpongeBob, dat is een van mijn favoriete tv-series", vertelt hij. "Ik heb ook anime gekeken. In die tijd keek ik ongeveer alles wat er op Netflix te vinden was. Dat is namelijk wat ik voornamelijk heb gedaan die zeven maanden."

Voor Pepi was het ook een bijzondere gewaarwording om in Amerika te herstellen. "Ja, het was een bijzondere tijd. Ik kon mijn teamgenoten namelijk niet zo vaak als gewoonlijk zien. In de communicatie ben je dan natuurlijk ook beperkt tot bellen en appen. Maar toen ik terugkwam, waren de jongens er voor me. Ik heb ze zeker gemist, maar dat hoort allemaal bij het proces."