Het is inmiddels wekelijks raak. Incidenten met, door en rond Wouter Goes. In Alkmaar staat er geen maat op Goes in de zin dat de incidenten zich opstapelen, vermenigvuldigen en ga zo maar door.
De verdediger van de club uit Alkmaar is een zeer licht geraakte persoonlijkheid als het over fysiek contact gaat in het veld. Vele spelers maar ook scheidsrechters trappen erin. Zo ook zondagavond in de aanvangsfase van AZ - PSV, waar Serdar Gözübüyük doodleuk een vrije trap mee gaf aan AZ na geduw van Wouter Goes.
Het geheel begon dus al in de openingsfase en kreeg haar hoogtepunt of dieptepunt is beter gezegd, rond het incident met Ivan Perišić. De ervaren Kroaat geldt in tegenstelling tot Goes zeker niet als een licht ontvlambare speler en is eigenlijk altijd zijn emoties de baas. Dat kan van Wouter Goes niet gezegd worden. Je moet heel wat in je mars hebben om de ervaren Kroaat überhaupt te irriteren maar Goes kreeg het zondagavond eenvoudig voor elkaar.
De gênante beelden laten aan duidelijkheid niets te wensen over. Als een klein kind probeert Goes duidelijk te maken dat Perišić zijn shirt los dient te laten. Kinderlijk slaat Goes meermaals op de hand van Perišić ten teken dat hij nu toch echt wil dat zijn shirtje losgelaten wordt. Klaarblijkelijk is er bij AZ niemand die Wouter Goes in toom kan houden als het over zijn emoties en het in bedwang houden van die emoties gaat.
Al twee seizoenen op rij laat Goes zien emotioneel overspannen te zijn in wedstrijden op het hoogste niveau. Dat de Alkmaarse club er niet in slaagt Goes te reguleren op dat vlak mag als een tekortkoming worden gezien. Maar goed, in Alkmaar vallen er al jaren vele tekortkomingen te noteren en is er van een topsportklimaat zelden tot nooit sprake.