PSV – Fortuna Sittard werd een bijzonder pijnlijke avond voor Pablo Rosario. Zelden zal een speler van PSV zich zo slecht gevoeld hebben in het eigen stadion als Rosario.
Waar PSV tegen Fortuna een opleving kende, zakte Pablo Rosario verder weg in het moeras. Het moeras van zwak spel, matige passing en een gebrek aan handelingssnelheid. Als je naar het huidige spel van Rosario kijkt vraag je je af hoe hij het voor elkaar heeft gekregen om een jaar geleden zowel nationaal als internationaal veel indruk te maken.
Rosario werd zaterdagavond in ieder geval massaal uitgefloten door de eigen aanhang en dat was bijzonder pijnlijk te noemen. Verdient een speler van PSV in een thuiswedstrijd zo’n behandeling? Vrijwel iedere PSV fan zal die vraag met ‘nee’ beantwoorden maar toch was het gefluit massaal te noemen. Zowel tijdens de wedstrijd als in de rust bij het aankondigen van zijn wissel, was de reactie van het publiek tekenend en pijnlijk te noemen. We kunnen helaas niet anders concluderen dat de PSV aanhang het helemaal gehad heeft met het huidige spel van Rosario.
Spelers uitfluiten is notdone maar ‘t gefluit aan ‘t adres van Rosario is even pijnlijk als bijna terecht. Het gefluit is eigenlijk bedoeld voor vBommel, die maar vast blijft houden aan Rosario, die op zijn beurt weer bijna alles terugspeelt. Pas bij 3-0 mag Guti invallen.
— PSV Inside (@psvinside) December 7, 2019
Volkskrant journalist en chef-voetbal Willem Vissers was zaterdagavond getuige van de opleving van PSV en schreef in zijn artikel over Mohamed Ihattaren, Ibrahim Afellay én Pablo Rosario.
Met name leermeester Ibi Afellay en pupil Mo Ihattaren waren zondag onderwerp van gesprek in de Volkskrant. Vissers noemde het een ‘mooi moment’, hun paar minuten samen op het veld. ‘En dan was daar dat andere onvergetelijke moment voor de jongeling; dat hij de tweede strafschop mocht nemen. Hij scoorde en huilde pure tranen voor zijn onlangs overleden vader’, schrijft Visser, die het tafereel omschreef als ‘rauwe emotie’.
Vissers richt daarna de pijlen op Pablo Rosario en opnieuw gebruikt hij dezelfde bewoordingen: ‘Rauwe emotie, zoals het uitfluiten van voormalig aanvoerder Pablo Rosario, een talent dat op zoek is naar zichzelf, misplaatste emotie was’, stelt Vissers vast, waarmee hij beschuldigend wijst naar de PSV aanhang.
Hoe terecht is het uitfluiten van de eigen spelers eigenlijk? Het antwoord is eigenlijk dat het nooit terecht is want je dient je club te steunen als supporter zijnde. In het geval van Pablo Rosario is afgelopen maanden gebleken dat de gemiddelde PSV fan zich stoort aan het (wissel- en spelerbeleid) van Mark van Bommel. Er wordt door de fans gesproken over ‘oogappeltjes’ Rosario en Sadilek, die oneindig veel krediet van Mark van Bommel zouden hebben.
In dat kader zou je met een beetje fantasie het gefluit aan het adres van Pablo Rosario kunnen projecteren op Mark van Bommel, die in de ogen van een flink deel van de fans veel te lang heeft vastgehouden aan een basisplaats voor Rosario. Het veelal achterwaartse spel van Rosario is veel fans inmiddels teveel van het goede en een doorn in het oog geworden.
Toegegeven, de middenvelder maakt het bij tijd en wijle ook echt bont met alleen maar terugspeelballen, verkeerde aannames en slechte passing. Het absolute dieptepunt kwam in Lissabon waar Rosario pas na 28 minuten de eerste bal naar voren wist te passen, om vervolgens in de rust te worden gewisseld.
Echter was het drie dagen later toch weer genoeg voor een basisplaats in Emmen, waar PSV als geheel opnieuw flink teleurstelde. Het bleek tegen Fortuna Sittard deze keer iets teveel van het goede geweest te zijn voor de PSV aanhang. Want het gefluit aan het adres van Rosario was massaal en klonk veelvuldig, met als uitschieter het gejuich net na rust toen de speaker zijn wissel aankondigde.
De spreekwoordelijke emmer wat speelminuten voor Pablo Rosario aangaan liep zaterdagavond duidelijk over. De aanhang is duidelijk klaar met het huidige spel van Pablo Rosario. Mark van Bommel is ‘gewaarschuwd’.
