Drijfzand, niet kampioenswaardig, wankele defensie. Het zijn zomaar wat termen die analisten en journalisten aan PSV en met name aan de defensie van PSV koppelen.
Inmiddels zijn er elf wedstrijden gespeeld en kunnen we concluderen dat er een derde van de competitie achter de rug. Met Feyenoord – Ajax in aantocht kan het zomaar zijn dat PSV over enkele weken lijstaanvoerder van de Eredivisie is. Het is trainerstaal om te zeggen: ‘We hebben alles in eigen hand’. Maar het zijn wel feiten. Feiten zijn ook dat PSV inmiddels de gehele top van de Eredivisie als tegenstander heeft gehad, waar Ajax slechts PSV wist te ontmoeten in een thuiswedstrijd.
AZ en Ajax uit zijn voor PSV al een gepasseerd station en dus mag de soms labiel presterende ploeg van Erik ten Hag de komende weken laten zien wat het daadwerkelijk in huis heeft. Wel mogen de accenten op de Herdgang naar de defensie worden verlegd. PSV en tegendoelpunten. Het begint langzamerhand wel een item te worden. Wekelijks moet Joel Drommel de bal uit het net halen.
Het echte geloof in een landstitel is er momenteel niet in Eindhoven. Ook in medialand wordt er nauwelijks serieus rekening gehouden met echte successen. De Telegraaf ziet de aanvallende potentie in de selectie maar gelooft bepaald niet in de defensie van PSV. Het dagblad kraakt de achterhoede van het elftal van Roger Schmidt.
De Telegraaf: ‘PSV gebouwd op drijfzand.’ Het vertoonde spel en de verdediging is nog niet titel-kandidaatwaardig. De vraag is nu of een ploeg die defensief zo wankel op zijn benen staat werkelijk om de titel mee kan strijden. PSV zit dit seizoen op een gemiddelde van 1,73 tegengoal per wedstrijd. Als de ploeg van Schmidt zich hierin niet weet te verbeteren, zou dat omgerekend naar een hele competitie resulteren in 59 tegengoals.’
Het Eindhovens Dagblad vindt het positief dat PSV afgelopen week uiterst kritisch werd aangepakt door alle media, analisten en journalisten. ‘PSV werd na de oorwassing tegen Ajax bijna een week gekraakt en gekapitteld, iets waar de club blij mee zou moeten zijn. Het toont aan dat PSV op het landelijke toneel nog altijd als een serieuze kandidaat voor de bovenste plek in de Eredivisie wordt gezien. Twee keer achter elkaar verliezen, zet in Eindhoven sinds het midden van de jaren zeventig een aantal mechanismen in beweging en zorgt voor onrust.’
