PSV bevindt zich dit seizoen in zwaar vaarwater. De club worstelt met zichzelf en spelers die eerder het hoofd boven water konden houden, zakken nu massaal door de ondergrens.
Het ontslag van clubicoon Mark van Bommel is al een feit en ook Ernest Faber zit duidelijk niet heel prettig op de trainersstoel. Faber oogt zelfs enigszins aangeslagen zo na het echec in Breda tegen NAC. Hoe dan ook, PSV gaat weer betere tijden tegemoet en zal weldra opstaan uit de benarde positie. Maar op dit moment is het natuurlijk ontzettend slecht en moeilijk wat club en fans allemaal doormaken. Welke trainer gaat PSV weer op het juiste spoor krijgen en wanneer zou die trainer moeten instromen? Wat gaat er dan allemaal veranderen?
Het kan haast niet anders of uit deze groep spelers is meer te halen. Maar een speler als Schwaab en/of Rosario is tegenwoordig iedere PSV fan een doorn in het oog. Hoelang kunnen PSV fans het nog aan om naar het geschuif van Schwaab en/of Baumgartl naar Viergever en weer terug te kijken? Een kampioensjaar als 2017-2018 is als PSV fan makkelijk te doorstaan. Wekelijks werden er dat seizoen drie punten aan het totaal toegevoegd en het spel was zo nu en dan zeker acceptabel.
Een seizoen als 2017-2018 is prima te accepteren als er gewonnen wordt én toch wat minder goed voetbal wordt vertoond. Maar in een seizoen als het huidige, waar nu eenmaal alles ‘slecht’, saai, lelijk en waardeloos wordt bevonden, is het eeuwige heen en weer geschuif in die laatste linie een absolute doorn in het oog geworden.
Schwaab krijgt de bal van Viergever, neemt aan, kijkt op maar weet op dat moment al dat die bal weer terug gaat naar Viergever. Viergever probeert het wel maar ziet dat Rosario altijd verkeerd staat, kiest het zekere voor het onzekere en passt weer terug naar Schwaab. De naam van Schwaab of Viergever kan zo worden verandert naar Baumgartl want de jongere versie van Schwaab bezit momenteel nog niet de kwaliteiten om goed op te bouwen. Dit tafereel ontvouwt zich niet alleen in uitwedstrijden maar ook in thuiswedstrijden. Thuis tegen bv een team als sc-Heerenveen worden gewoon in zijn totaliteit 5 tot 10 wedstrijdminuten vergeven met het dodelijk saaie heen en weer geschuif in die laatste linie.
Zo heel af en toe wordt bovenstaande onderbroken door een pass voorwaarts richting Pablo Rosario, maar die wordt vrijwel steevast beantwoordt met een pass terug naar daar waar de bal vandaan komt. En dus is er weer een minuut voorbij en verzucht het Philips Stadion weer van verveling. Zowel onder Philip Cocu als Mark van Bommel en nu ook weer onder Ernest Faber, is het geschuif in die laatste linie een doorn in het oog van iedere PSV fan en voetballiefhebber.
PSV moet dus op zoek naar een trainer die het niveau van het voetbal omhoog kan brengen en op zoek naar een trainer die spelers op hun positie beter laat renderen. En als het dan over directe beschikbaarheid gaat, komt automatisch de naam van Louis van Gaal naar voren. Hans Kraaij wist vorige week al te melden dat Louis van Gaal niet alleen beschikbaar is om direct in te stappen maar ook niet onwelwillend tegenover het trainerschap van PSV zou staan. Er zijn ook andere geluiden te horen. Namelijk dat van Gaal al gepolst zou zijn door Toon Gerbrands maar niet meer open zou staan voor een vacature binnen Nederland. Kraaij is in ieder geval stellig en zegt dat Louis van Gaal een belangrijke kandidaat is bij PSV.
Als Louis van Gaal iets kan en iets in een korte tijd kan bewerkstelligen, is het wel een duidelijk voetbalplan smeden. Een voetbalplan met vastigheden en duidelijke afspraken in een duidelijk spelconcept. En juist dat ontbreekt al maanden bij het huidige PSV. Louis van Gaal is een type trainer die meteen korte metten zou maken met het doodsaaie onnodige heen en weer geschuif van Schwaab naar Viergever en/of Baumgartl en weer terug naar Schwaab…
