De rust rond Joey Veerman lijkt weer te zijn teruggekeerd. De Volendammer kreeg er in de week van het opstappen van Ruud van Nistelrooij flink van langs op sociale media.
En dat zorgde weer voor een begrijpelijke uitbarsting van de middenvelder meteen na AZ-PSV. Voor de camera liep Veerman leeg en vertelde over de onrust en de bedreigingen aan zijn adres en aan het adres van zijn familie. Veerman maakt zich op voor de finale van het Nations league toernooi maar maakte recent nog even tijd vrij om de documentaire rond het veroveren van de Europa Cup 1 voor landskampioenen te bekijken. Veerman en ook Luuk de Jong bleken onder de indruk te zijn van het geheel en van de legendes. Onder leiding van Guus Hiddink wist die ploeg de KNVB Beker, het landskampioenschap en de Europa Cup 1 te winnen.
“Ik heb het natuurlijk zelf niet meegemaakt, maar het is wel heel knap als je drie prijzen in één jaar pakt”, vertelt Veerman in de documentaire PSV – Het Gouden Jaar. “Dan heb je het maximale eruit gehaald. Ik heb inmiddels twee keer het bekerfeest meegemaakt. Dat is een heel mooi feestje, maar ik heb gehoord dat het landskampioenschap nog 20 keer groter is. Laat staan als je een Europese prijs pakt. Dan ben je volgens mij het hele jaar dronken, haha.”
Ook Luuk de Jong kijkt met bewondering naar de ploeg van 1988. “Elke prijs die je wint is een fantastisch gevoel, maar als je zó domineert en alles wint. Dan begrijp ik wel dat zij in de wolken zaten met elkaar”, aldus Luuk de Jong. Het legendarische elftal van destijds kwam recent bij elkaar en dat betekende een weerzien van allerlei PSV coryfeeën.
PSV wist in 1988 als derde club ooit de treble te winnen. PSV werd kampioen, won de beker en de Europa Cup 1. Een heldenrol voor Hans van Breukelen, waar tot de dag van vandaag nog aan wordt herinnerd. Ook wordt de doelman links en rechts nog gedold door zijn ploeggenoten van destijds.
Zo ook in de documentaire van PSV TV: Het Gouden Jaar. Van Breukelen verspreekt zich als hij zich richt tot presentator Frank Evenblij, die hij per ongeluk ‘Henk’ noemt. “Hij heet Frank”, reageert Wim Kieft als eerste, waarna Søren Lerby enorm in de lach schiet. “Daarom luisterden die verdedigers nooit naar hem. Hij riep altijd de verkeerde namen. Hij schreeuwde ook altijd van ‘René’, maar dan was het ‘Willy”, aldus de Deen.
Ook als Evenblij even later aankondigt dat de voormalig voetballers naar boven kunnen om te lunchen, komen Kieft en Lerby nog even terug op de verspreking. “Dankjewel, FRANK”, zegt Kieft, waarop Lerby lachend zijn grap herhaalt. “Niemand luisterde vroeger naar hem.” Het slotakkoord is voor Kieft. “Dat wij met zó’n keeper zóveel gewonnen hebben. Dat is toch eigenlijk onvoorstelbaar”, sneert Kieft.
