PSV en Roger Schmidt sluiten over enkele maanden de samenwerking af.
Een deel van de fans kan de werkwijze van Roger Schmidt niet bepaald waarderen. Columnist en PSV volger Lucas Ursem klom in de pen en gaf zijn visie op het PSV onder Roger Schmidt.
Kapitel Schmidt: hoe een grote club klein werd.
De Heilige Graal in voetballand bevindt zich sinds gisteren in het hoofd van Roger Schmidt, en de vele beeldvullers die ons land rijk is, vallen over elkaar heen om de woorden die geboren worden in dat zelfde hoofd te ontcijferen. Want wat is nu de ware reden achter het vertrek van de Duitse trainer? Schmidt zelf houdt zich op de vlakte en bedient zich als zo vaak van cryptische en holle retoriek. Wie het gezicht van onze TD gisteren zag treuren, zal zich bovendien afgevraagd hebben hoeveel witte duiven er nodig zullen zijn dit -naar verluidt- ondraaglijke verlies enigszins te verhapstukken. Het kan niet anders of er heerst een ongekende grafstemming in de bestuurskamer van het Philips Stadion.
Het behoeft geen uitleg dat PSV net als elke andere club gebaat is bij rust en stabiliteit in de dugout en het is te hopen dat het lopende seizoen niet als een nachtkaars uitdooft. Op de (middel)lange termijn echter kon PSV niets beters overkomen. Een ware blessing in disguise dus, die ook nog eens de mogelijkheid biedt te laten zien wat voor club PSV eigenlijk is: een grote club en niet de Ajax-haas die we in het hoofd van Schmidt zijn. Elke trainer mag blij zijn dat hij voor PSV mag werken. En niet andersom, John en Toon.
Hoewel Jan met de pet nooit aanwezig is geweest tijdens de rendez-voustjes tussen het Eindhovense heerschap en Schmidt, deed de situatie de afgelopen maanden toch wat koddig aan: het verliefde PSV dat geen mogelijkheid onbenut liet om de liefde voor Herr Schmidt te ventileren. Naast het feit dat de euforie rondom zijn aanstelling al best vreemd genoemd mag worden (bron: Wikipedia), is het nog veel vreemder dat John de Jong zich wanhopig vast leek te klampen aan zijn trainer. Je zou immers vermoeden dat de prestaties de wortel van elke beslissing zouden moeten zijn. En laat dat nu net de plek zijn waar de schoen wringt.
Wie PSV nu ziet voetballen, ziet wat hij eigenlijk al anderhalf jaar ziet: onherkenbaar voetbal. Zelden wint PSV overtuigend zoals PSV overtuigend hoort te winnen. PSV sprankelt niet en is zelden dominant. Zwoegend en hijgend wordt de eindstreep vaak gehaald en onlangs nog was het verzwakte Telstar in staat het PSV lastig te maken. In Eindhoven nota bene…
Veel te vaak gaat het bij Schmidt over de fitheid van spelers, de falende arbitrage en zijn visie op de verhoudingen in Nederland. Natuurlijk spelen de financiële verhoudingen een steeds grotere rol en houdt elke PSV-supporter zijn of haar hart vast als het gaat over de geldelijke ‘kromgroei’. Maar hoe bizar is het feitelijk dat je in een seizoen tweemaal remiseert tegen je grootste concurrent die vervolgens een kloof van liefst 16 punten slaat?
Volgens Rik Elfrink van het ED ging het op de burelen in Eindhoven de laatste maanden hoofdzakelijk over het slechten van die kloof en de eisen die Schmidt in dit licht stelde. Hij wilde -kort gezegd- meer geld om meer spelers te halen. Ervan uitgaande dat dit klopt: wie denkt Roger Schmidt wel niet dat hij is? Waar komt toch het idee vandaan dat hij de club naar zijn hand zou kunnen zetten en waarom heeft de man de sleutels van De Herdgang zo stevig vast? Flauw misschien, maar waarom vertrouwen op een coach die de meevoetballende Mvogo en Drommel verkiest boven de ballen pakkende Unnerstall en die niet lijkt te begrijpen dat een spits aanvoer nodig heeft, om maar een paar zijstraten te noemen. Schmidt is in niets een toptrainer gebleken en toont zich op beslissende momenten steevast een tactisch onbenul.
De komende weken zal het spel rondom de toekomstige trainer in alle hevigheid losbarsten. Hopelijk heeft die man geen boek geschreven maar wél een visie die bij PSV past. Een trainer die met respect maar zeker niet met nederigheid naar opponenten kijkt. PSV is te groot om naar de pijpen te dansen van wie dan ook en het wordt hoog tijd dat de beleidsmakers in Eindhoven dat in gaan zien. Want falen zullen zij die andere resultaten verwachten terwijl ze hetzelfde blijven doen.
Lucas Ursem
