Beste PSV’ers,
Nu de poedersuikerdampen weer zijn gaan liggen en de kerstbomenharslucht is verdwenen, kan het vizier weer op de belangrijkste bijzaak van het leven: voetbal. En voor ons PSV’ers gaat het dit jaar natuurlijk allemaal om de vraag of onze trots in staat zal zijn de landstitel te prolongeren. De vraag alleen al doet nagelbijten. Door de aanhoudende pseudo-objectieve benadering van en teneur in de landelijke media zou je bijna vergeten dat we nog twee punten los staan van onze eeuwige en misschien wel enige concurrent als het gaat om de Schaal. En wellicht zult u denken: moet het nu alweer over Ajax gaan?! Een punt heeft u dan zeker. Maar desalniettemin blijf ik ageren tegen de vele Ajax-wolven in Oger-pakken die ons medialandschap rijk is. Iemand moet immers zorgen voor de relativerende noot. Iemand moet kritisch zijn. En iemand moet niet Calimero maar de trotse verdediger van de in mijn ogen mooiste club van Nederland zijn. Ik neem die taak graag op me. Dus toen onlangs de term ‘Ajax-DNA’ weer het voetbalruim in werd geschoten, wilde ik reageren. En dacht ik gelijk aan mijn vader…
Mijn vader had vroeger namelijk bizarre looks. En nog steeds trouwens, maar dat is nu even niet relevant. Hij kon elke vrouw krijgen die hij wilde en dat lukte dan ook altijd: hordes vrouwen regelde hij en zelfs polderdiva Conny Breukhoven moest er aan geloven. 25 jaar terug adopteerde hij -samen met mijn moeder uiteraard- een Colombiaans knulletje: Miguel. Hij werd mijn broer en is dat nog steeds. Het toeval wil dat ook Miguel zeer aantrekkelijk is en dat ook Miguel elke vrouw regelt die hij wil. Veel vrouwen van mijn vaders leeftijd zeggen hem dan ook dat hij het DNA van mijn vader heeft gekregen. En hoewel dit natuurlijk de grootst mogelijke onzin is, zorgt dat voor mythevorming en zijn er mensen die daadwerkelijk geloven dat er een verband is tussen de looks van Miguel en die van mijn vader. En dat ik lelijk ben, maakt dat ik eigenlijk geen kind van mijn vader ben.
Zo is het ook met Barcelona. Johan Cruyff werd geboren doordat de betonrot op de hoofdtribune van Camp Nou werd opgelost door het kunstmatig insemineren van in Amsterdams geproduceerd cement. Zo werd het wetenschappelijk (in het lab van NOS Studio Ajax) aangetoonde Ajax-DNA geboren. En al net zo wetenschappelijk was de logica dat Cruyff naar Barcelona ging en de voetbalwereld voor altijd veranderde. Elke speler die na Cruyff naar Barcelona ging, werd automatisch goed omdat Cruyff er gezeten had. En als een nieuwe speler slecht was, was er sprake van een genmutatie. Het schijnt ook dat Messi geen groeihormonen maar Ajax-DNA kreeg toegediend. Zonder Cruyff en Ajax had Messi nooit zo goed kunnen worden. Zonder Cruyff en Ajax was Iniesta een gehandicapte geweest. Want niet de spelers maken een club en een elftal maar het Ajax-DNA maakt een speler.
Maar hoe zit dan eigenlijk met Romario, Cocu, van Bommel, Zenden en Afellay? En Bobby Robson: hoe kan het dat iemand met PSV op zijn genetische ladder het zo goed deed? Met nota bene Ronaldo als grote blikvanger. PSV DNA in Barcelona! En wat valt er in universiteitsbibliotheken te lezen over Bogarde, Davids, Reiziger en de vele andere ex-Ajacieden die het niet maakten in Camp Nou? Hoe dan ook, Stoitchkov, Suarez, Rakitic en al die andere vedettes moesten blijkbaar naar Barcelona komen om wereldsterren te worden. Waren ze naar pakweg Real Madrid gegaan dan zouden ze zonder twijfel zijn beland in de Keuken Kampioen Divisie. Want niet het geld en de mogelijkheden en de bizar goede spelers met normaal menselijk DNA en het voor menselijke soort zo kenmerkende fenomeen talent maakten Barcelona tot wat het nu is: nee, het waren Cruyff en het Ajax-DNA. En de rest van de (voetbal)wereld is waardeloos, weet niet dat de bal rond is en zal nooit iets winnen. Want ja: ze hebben nu eenmaal niet het Ajax-DNA. Cristiano Ronaldo heeft dat DNA bijvoorbeeld niet en zou bij Barcelona mislukken. Robbert Schilder van Cambuur daarentegen doorliep de Ajax-opleiding en zou dus zeker slagen bij Barcelona. Net als Donovan Slijngard, die zijn geld tegenwoordig in Litouwen verdient. En tot slot zijn wetenschappers bezig met de onderbouwing van de hypothese dat geen enkele prijs, geen enkele topspeler en geen enkele tactische variant levensvatbaar is zonder het Ajax-DNA.
Het mooie is: er zijn mensen die deze onzin geloven. En die vergeten dan –en dat meen ik oprecht te bespeuren en primitief genoeg ‘pik ik dat niet’- dat Van Nistelrooy, Stam, Cocu, Van der Kuylen, Robben, Alex, Gerets wereldvoetballers waren die gelukkig voor mijn club hebben gespeeld. Dat Frenkie de Jong net zo goed –maar helaas niet- voor ons had kunnen spelen. Aissatti ging naar Ajax en mislukte. Net als Peter Hoekstra enkele decennia eerder. Marciano Vink speelde voor PSV maar werd niet bepaald een kaskraker. Zoals Lerby dat wel bij Ajax was en bij PSV (dus?) ook. Heeft PSV dus een beetje Ajax-DNA? Of Ajax misschien een beetje PSV-DNA? Of zijn goede voetballers gewoon goede voetballers en hoopt elke supporter vooral dat deze bij zijn of haar club spelen?
Het leuke is: ik las enkele minuten voor dit schrijven een artikel over Frank de Boer. Inter en Crystal Palace hadden simpelweg een eigen DNA…en dan win je dus nooit iets.
Goed en gezond 2019,
Lucas Ursem
