Langeler reageert in zijn column op de website van PSV over het relatief toch grote aantal mislukte jeugdspelers.
‘De top-categorie buitenlandse talenten kozen (en kiezen) in de regel al snel voor de Engelse clubs, met name Chelsea, Manchester City en Manchester United ‘handelen’ zeer actief in jeugdspelers. Ik zeg expres handelen. Als je elk jaar tien spelers koopt in de hoop dat er eentje het redt, is dat meer handel dan beleid in mijn ogen’, aldus Langeler.
Langeler denkt te weten waarom spelers als Beto en Scamacca het niet redden bij PSV. ‘Familie, maar met name management van spelers hebben lang niet altijd voor ogen wat er wordt gevraagd. Eigenlijk is er constant maar één graadmeter; wanneer speelt hun speler in het eerste elftal? Hoe langer dit duurt, des te ongeduldiger, des te vervelender, des te meer negatieve projectie op de speler, des te lastiger om te gaan met dit irreële verwachtingspatroon enzovoorts.’
‘Beto da Silva valt in bij een interland van zijn land Peru voor 50.000 toeschouwers en speelt de week daarop met Jong PSV voor 150 man. Gianlucca Scamacca is wissel bij PSV O19 omdat zijn concurrent beter is op het moment, en ondanks alle individuele aandacht, extra trainingen enzovoorts moet en zal hij weg. In beide gevallen zijn de spelers eigenlijk nog wel tevreden, maar is de omgeving laaiend. Ik hoor één zaakwaarnemer zelfs letterlijk zeggen dat hij zijn ‘cliënt’ weg moet halen, anders kost het hem zijn baan… Om maar eens aan te geven waar de macht ligt in het voetbal!’, besluit Langeler.
